Ur. 1968 w Łodzi. Od 1992 zatrudniony na stanowisku asystenta w Zakładzie Historii
Sztuki UŁ (później Katedra Historii Sztuki), od 2000 zajmował stanowisko adiunkta. W 2016 roku
otrzymał stanowisko profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Łódzkiego. Absolwent Uniwersytetu
Łódzkiego, stopień doktora uzyskał na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych UKSW w 2000. w
2013 Rada Wydziału Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała mu tytuł doktora
habilitowanego.
Laureat stypendiów Fundacji Lanckorońskich (Rzym 2006) i ”Janineum Institut” (Wiedeń 2006,
2007). Od 2002 współredaktor serii wydawniczej „Sztuka Polskie Środkowej”. Nagroda w konkursie
im. ks. prof. Szczęsnego Dettloffa (2003) za pracę opublikowaną, nagroda naukowa Retora (2015).
Członek SHS, ŁTN, redaktor serii „Sztuka Polski Środkowej”, redaktor naczelny czasopisma
„TECHNE”.
W swoich zainteresowaniach badawczych koncentruje się na zagadnieniach z zakresu historii
architektury i sztuki nowożytnej, zajmuje się badaniami związków zachodzących pomiędzy światem
ideii a formami artystycznymi. Szczególne miejsce zajmuje w nich problematyka historycznych
uwarunkowań i ich wpływu na fundacje artystyczne. Zainteresowania te dotyczą głównie początków
epoki nowożytnej i zmian jakie zachodziły w XVI i XVII w. Doświadczenia badacza sztuki nowożytnej
wykorzystuje również w odniesieniu do zabytków łódzkiej architektury XIX i XX w.
Jako wykładowca UŁ prowadzi dla studentów wykłady i kursy monograficzne z historii sztuki polskiej i
powszechnej nowożytnej, jest opiekunem seminarium magisterskiego. Prowadził zajęcia na UKSW w
Warszawie i Wyższym Seminarium Duchownym w Łodzi.
Od 1 X 2016 roku pełnił funkcję kierownika Katedry Historii Sztuki UŁ, w latach 2018-2024 pełni
funkcję dyrektora Instytutu Historii Sztuki UŁ.
